Dit is een verhaal over hoeveel een mens (ver)dragen kan, over grenzen (over grenzen heen) te verleggen. Bijstellen en herstellen. Een verhaal over liefde, leed, en vooral leiden. Leiding hebben en leiding houden. Het kan een zielig verhaal zijn, of worden, maar wie zit daar op te wachten? Ik niet, daar ben ik de mens niet naar!
MENU
Mijn naam is Corine Barendregt, 35 jaar, moeder van Jari (5 jaar).
Ongevraagd en ongewenst staat al zo’n 24 jaar van mijn leven in het teken van kanker, borstkanker, zo één van het allerlelijkste soort.
Ergens heb ik besloten dit niet lijdzaam (meer) te ondergaan, maar het als een uitdaging te zien, een soort macabere missie. Mijn missie, met maar één doel: VICTORIE!!!
Vandaar mijn blog.
Mijn blog is om mijn lijf geschreven; om mijn lijf de aandacht en steun te geven die het verdient. In alle betekenissen die je hieraan kunt geven.
donderdag 13 juni 2013
Kopie update Facebook
Mijn hersenen draaien overuren, maar mijn lijf kan het niet bijhouden. Ernstig vermoeid door de behandelingen en (zo bleek vandaag) door bloedarmoede.
Licht uit en slapen dus!
Conclusie in het kort: soms zit het mee, vaak zit het tegen...
Ik blijf het jullie nog even verschuldigd.
Morgen in ieder geval naar huis om op tijd te zijn voor een zeer belangrijk evenement (nee, niet Indian Summer Festival, maar veel belangrijker): mijn heerlijke lieve kleine stoere mannetje te onthalen tijdens zijn eerste avondvierdaagse!!
Hij doet het super goed heb ik begrepen, al moet papa hem af en toe flink achter de broek zitten.
Meneertje is nogal snel afgeleid onderweg... Verrassend...
*supertrots*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten