Mijn naam is Corine Barendregt, 35 jaar, moeder van Jari (5 jaar).
Ongevraagd en ongewenst staat al zo’n 24 jaar van mijn leven in het teken van kanker, borstkanker, zo één van het allerlelijkste soort.
Ergens heb ik besloten dit niet lijdzaam (meer) te ondergaan, maar het als een uitdaging te zien, een soort macabere missie. Mijn missie, met maar één doel: VICTORIE!!!


Vandaar mijn blog.
Mijn blog is om mijn lijf geschreven; om mijn lijf de aandacht en steun te geven die het verdient. In alle betekenissen die je hieraan kunt geven.


woensdag 16 oktober 2013

DnoDoet Amsterdam

Een aantal van mijn (oud-)collega's uit Hoorn verleggen hun sportieve grenzen, voor mij!!
Echt een superlieve en stoere actie van ze, ik voel me zeer vereerd. :-)

Ik heb begrepen dat er zelfs speciaal trainers voor in de arm zijn genomen.  
Onderstaand bericht komt van mijn lieve collega Ans, met wie ik de 'voordeur' van DnoDoen in Hoorn 'bevrouwde': 


1,5 marathon…….Bravo Jeroen Kuilman, petje af!......

Dat gaan de collega’s van dnoDoen uit Hoorn niet na doen.

Maar 4 keer een halve marathon is ook niet niks.

Aanstaande zondag, 20 oktober 2013, 
gaan Menno Zwart, Natalie van Boxtel, Tabitha van Damme en Tineke Visser de halve marathon (21 km) lopen in de TCS marathon Amsterdam. Geschatte aankomsttijd in het Olympisch stadion: 14.30 uur.

Deze kanjers in de loopsport zijn al een poos in voorbereiding en onze verwachting is dat ze het alle vier gaan redden.

Natuurlijk lopen zij deze halve marathon in het teken van steun voor onze collega Corine.

Want zij is de grootste kanjer!

Andere collega’s zullen de lopers aanmoedigen en tot slot vol verwachting aan de finish staan.

Wij hebben al gesponsord,

Doen jullie ook mee? Voor Corine! 


Een vaste bijdrage, of een bijdrage per gelopen kilometer kan worden overgemaakt naar de behandelrekening van Corine: 684 7129 11, tnv. C. Barendregt te Heiloo, onder vermelding van "halve marathon Amsterdam". 

Uiteraard kan je ook een te sponsoren hardlopende kanjer uitkiezen, en dit erbij vermelden.  

Ans Bolster namens dnoDoen,

“Meer met mensen”



dinsdag 8 oktober 2013

Ultramarathon voor NGNG


Aanstaande zondag is het zover!

Dan gaat mijn stoere neef, Jeroen Kuilman, maar liefst 63 (!!!!) kilometer tijdens de ultramarathon in Keulen lopen.

Wat een held!!! ♥

Hij laat zich tijdens deze bovenmenselijke uitdaging sponsoren voor de stichting waar ik de begunstigde van ben, stichting No Guts No Glory. Wat een passende uitdaging ook, want guts heeft Jeroen als geen ander!

Help jij hem (en mij / ons) mee om ook de glory te verkrijgen die hij verdient, en om sponsors te verwerven?

Volg deze link om hem te steunen, en / of deel de link op jouw eigen facebookpagina:






dinsdag 1 oktober 2013

Hypercalciemie?!

Na weer (de blijkbaar steeds zo 'nodige') topstress te hebben gehad, hoop ik dat de rust weer enigszins (want dat is voorlopig het hoogst haalbare, ik maak mezelf geen illusies) is wedergekeerd...

Wat was er (nu weer) aan de hand?!

De afgelopen week ging het ineens weer een stuk minder met mij, en steeds rotter ook eigenlijk. Meer vermoeid, meer duizelig, dan weer opvliegers, dan weer koud, bij vlagen misselijk, last van buik en ingewanden, nachtelijk zweten, hoofdpijn en grote onrust in elke vezel van mijn lijf. Een duidelijk gevoel van 'hier gaat iets goed mis van binnen'.

Toen kwam daar een fijne bloeduitslag (of eigenlijk meer een interpretatie van twee geleden afgenomen bloed): hypercalciemie. Of ik heel snel naar mijn eigen internist wilde gaan om uit te laten zoeken wat de oorzaak hiervan is... PANIEK!!! Van de hoogste orde, want hypercalciemie is zowat het slechtste wat mij nu kan overkomen...slechte prognose, als het even tegenzit harde achteruitgang, met snelle afloop!

Daar komt bij dat dit nou net de complicatie is, waar mijn lieve strijdmaatje nog maar zo recent aan is overleden. Dat verzin je toch niet?!

Hypercalciemie komt vaker voor bij vrouwen met uitgezaaide borstkanker, met name bij botmetastasen, en vormt voor mij dus een reëel risico. Wat er bij hypercalciemie bijvoorbeeld gebeurt (kan namelijk door verschillende oorzaken ontstaan), is dat er òf te snel bot wordt afgebroken, òf dat de tumoren bepaalde stofjes gaan afscheiden (een soort nephormoon), waardoor er teveel calcium in het bloed komt. Dit geeft grote problemen, zoals bijvoorbeeld nierfalen en verkalking van organen (zoals het hart). Helaas is de schade die het veroorzaakt een onomkeerbaar proces.  

Angst, huilen, confrontatie, wanhoop, ongeloof, woede, en toch gelukkig nog hoop op een goede afloop. Zelfdokteren, als een malle!

Vandaag met spoed naar het ziekenhuis voor een nieuwe bloedtest en overleg met mijn eigen internist. Na (voor mijn gevoel tergend lang) flink in de rats te hebben gezeten, en alle worse-case-scenarios tien keer uitgedacht te hebben, kwam daar het verlossende bericht.

HET VALT REUZE MEE!!!

Wel wat tegenstrijdige waarden, maar niet direct levensbedreigend of zeer verontrustend meer.
Leve mijn lijf, dat zichzelf toch maar weer mooi hersteld lijkt te hebben, en leve het zelfdokteren!

Over een paar weekjes een controle, en nu met een gerust hart weer naar bed!

(weer een hoofdstukje uit het leven van een kankerpatiënte)

Welterusten allemaal!